In the past months a lot of reviews on our cd Motivation were published, at the internet as well as in newspapers. Read all the great reviews and interviews in this section.

Reviews

Proggnosis

Babyblaue-seiten Progreviews (Germany)

REVU magazine (Netherlands)

Music in Belgium

Afterglow

VPRO 3 voor 12
Onze regio heeft op het gebied van kwalitatief goede popmuziek heel wat te bieden. Dit mag af en toe wel even onder de aandacht gebracht worden. Gelukkig bestaan er bands zoals het Alkmaarse Balloon. De release van hun eersteling is niet stilgehouden en is aan vele criticasters aangeboden. Stilhouden zou zonde zijn, de plaat klinkt doordacht en goed uitgewerkt. Absoluut de moeite waard om eens kritisch te beluisteren. De cover van de cd Motivation geeft direct een beeld van de muziek van de band. Het is misschien geen afbeelding die je er gelijk uit zou vissen bij het doorbladeren van een bak met cd's. Maar wie verder kijkt, ontdekt een verhaal. Het verhaal dat terugkomt in de muziek. Het vertellen van een verhaal is een kunst en voor een groot deel verstaat Balloon deze kunst. De muziek van Balloon is duidelijk geďnspireerd door Pink Floyd. Door de invloeden van de hedendaagse stonerrock en de wat meer gedateerde metal ontstaat een interessante mix van psychedelische, symfonische en sterk ritmische rockmuziek. Vooral het eerste nummer, All Yours, is een prachtig resultaat. Het is het sterkste en heftigste nummer van de cd. Het nummer is opzwepend en neemt je mee. Foe gaat hierna stapje terug, eigenlijk net iets te ver. Aan het einde van Beat Me Up wint de muziek weer aan intensiteit. De lange afsluiter It is still Today begint heel mooi, maar door de onnavolgbare wendingen ontbreekt de samenhang. De nummers en delen van nummers zijn op zich mooie verhalen, maar het zijn meer sprookjes en geen echt boek. Nu zijn er natuurlijk duizenden bands die geen verhaal maken van hun plaat. Maar dit genre verlangt dat eigenlijk wel, zeker als je Pink Floyd als grote voorbeeld gebruikt. De mannen van Balloon bezitten een goede instrumentbeheersing en hebben duidelijk een creatieve geest. Hierdoor heeft Balloon de mogelijkheid om een eigen geluid en sfeer te creëren. De zang van Hans Baaij is karakteristiek. Op de cd klinkt zijn stem lekker ijl, wat in de meeste gevallen goed bij de muziek past. Een klein minpunt is dat er weinig variatie in het stemgebruik zit. Dit is met name een tekortkoming bij de stukken die wat pittiger moeten klinken, zoals in Everything en Beat Me Up. De opname als geheel klinkt goed, ook op een goede geluidsinstallatie. De AG-studio blijkt geschikt om de muziek van Balloon vanuit de studio via de cd goed naar de luisteraar over te brengen. De muziek klinkt lekker open en op de juiste momenten toch stevig. Er zijn een paar kleine schoonheidsfoutjes, maar dat hoort alleen de zeer kritische luisteraar.

Samengevat, Motivation is een verrassende cd met een eigen geluid en een paar hele goede composities. Natuurlijk zijn er nog wat verbeterpunten, maar dat is alleen maar prettig. Een band die al goede kwaliteiten heeft en kan groeien is een parel in een oester.

Click here to read this review at the VPRO 3 voor 12 website.

www.mlpz.pl (radiostation Alfa from Krakow, Poland)
Holenderska grupa Balloon to taka ciekawostka na współczesnej mapie grup grających inteligentnie podaną muzykę rockową ze sporymi ambicjami artystycznymi. Ten kwartet – Cyril Wijte gra na basie, Michiel van Horssen na perkusji, Hans Baaij śpiewa i obsługuje syntezatory oraz Jos Commandeur, który gra na gitarach – specjalizuje się w muzyce z pogranicza prog rocka i rocka alternatywnego. W dodatku wplata w swoje długie, a nawet bardzo długie kompozycje (większość utworów na płycie „Motivation” trwa 7 do 10 minut, a jest na niej nawet jedna blisko 18-minutowa kompozycja w formie wieloczęściowej suity) elementy space rocka i muzyki psychodelicznej. Według słów członków zespołu, Balloon ma ambicje bycia „łącznikiem pomiędzy Pink Floyd a Rammstein”. Trzeba przyznać, że to zestawienie dość szokujące. Lecz słuchając muzyki, która wypełnia album „Motivation” muszę stwierdzić, że styl zespołu faktycznie umiejscawia się gdzieś pośrodku skali łączącej (jeżeli takową można sobie w ogóle wyobrazić) te dwa zespoły, które – było, nie było – stoją na zdecydowanie przeciwległych biegunach. Balloon nie gra wszakże ani tak epicko jak Pink Floyd, ani nie preferuje tak ekstremalnych brzmień jak Rammstein.
Płyty „Motivation” słucha się jednak ze sporą przyjemnością. Określiłbym ją jako alternatywny rock psychodeliczny z dominującym brzmieniem gitar i ciekawymi, acz pozostającymi gdzieś w dalekim tle, syntezatorowymi plamami. Muzyka zespołu bywa czasami chropowata, a to głównie za sprawą dosyć surowego brzmienia gitar. Tak jest przez większość płyty. Na osobną wzmiankę zasługuje zamykająca całość długa suita „It’s Still Today” (17 minut 30 sekund). Jest w niej zdecydowanie najwięcej artyzmu, a wskazówka na stylistycznej skali faktycznie przesuwa się wyraźnie stronę Pink Floyd. Lecz by nikogo nie zmylić muszę podkreślić, że gitara Commandeura nie ma nic w sobie ze stylu gry Davida Gilmoura na tym instrumencie, dźwiękowe plamy Baaija nie nawiązują wprost do kosmicznych melodii grywanych przed laty przez Richarda Wrighta, a jego wokal ma się nijak do śpiewu Rogera Watersa. Niemniej jednak udaje się grupie Balloon w tym utworze osiągnąć zamierzony efekt monumentalizmu i epickości. I dzięki tej kompozycji Balloon pozostawia zdecydowanie lepsze wrażenie niż to, które osiąga za pośrednictwem sumy poprzedzających ją na płycie wszystkich pozostałych utworów.
Pierwsza część albumu „Motivation” to raczej klimaty ukierunkowane zdecydowanie na miłośników alternatywnego rocka i muzyki indie ze space rockowymi smaczkami. Kończąca go suita to już prawdziwa uczta dla sympatyków progresywnych i psychodelicznych brzmień.

We found someone who could translate bits and pieces of this review into Dutch. Here are the words: De Nederlandse band Balloon is een interessante band, die op een intelligente manier rockmuziek speelt en grote artistieke ambitie heeft. Deze band is een specialist op het gebied van prog rock en altenatieve rock. Er zijn ook space rock geluiden aanwezig. Volgens de leden van de band: 'Balloon heeft de ambitie om muziek te spelen ergens tussen Pink Floyd en Ramsstein in". Dat is nogal shockerend, maar luisterend naar Motivation moet ik toegeven dat het is gelukt. Balloon speelt niet zo episch als Pink Floyd en klinkt niet zo extreem als Rammstein. Ik luisterde met veel plezier naar Motivation. Pluspunt: giteraren klinken heel interessant, de 'synthesizer vlekken' op de achtergrond. It's still today is lang en heel artistiek. Je denkt aan Pink Floyd als je naar dit nummer luistert. Het klinkt monumentaal en episch. It's still today is het sterkste punt van Motivation. Het eerste gedeelte: alternatieve rock, indie en space rock. Het laatste nummer is een meesterstuk!

Click here to read this review on www.mlwz.pl. You will find the link at the top section of the mlwz start page. Go to the hear page to listen to the radioshow where Motivation's "It's still today" was airplayed at the 17th of October 2007.

www.metal-norge.com
Jeg har et veldig blandet forhold til denne utgivelsen fra nederlandske Balloon. Pĺ instrumentalfronten er dette veldig behagelig, spennende og interessant progrock, men pĺ vokalfronten er det sĺ řdeleggende begredelig at det blir en plage ĺ hřre pĺ skiva. Vokalen fremstĺr veldig anstrengt, og řdelegger de behagelige tonene som gitarene og bassen fremfřrer. Dessverre har ikke vokalist Hans Baaij en sćrlig god stemme, og han er heller ikke veldig flink til ĺ synge. Da kommer man som regel ikke sćrlig langt bak en mikrofon. Og synd er det nĺr det er sĺ mye god musikk som det er pĺ denne selvfinansierte skiva. Det blir litt som ved de mange svenske progbandene; de lager fantastisk musikk, men har ganske dĺrlige vokalister. Der fungerer det som regel ok allikevel, men hos Balloon sĺ blir det bare irriterende plagsomt. Hvis de skaffer seg en ny, og bedre vokalist til neste gang sĺ tror jeg Balloon kan bli et sćrdeles spennende progrockband, for de vakre melodiene og progressive og intrikate taktene fortjener bedre enn dette.

Dutch translation:
Mijn gevoelens zijn een beetje gemengd over de uitgave van de Nederlandse band Balloon. Op het instrumentale vlak is het erg prettige, spannende en interessante progrock. Maar op het vocale vlak is het zo vernietigend droevig, dat het irriterend wordt naar deze schijf te luisteren. De vocalist komt erg gespannen over en verpest de behagelijke tonen die de gitaren en de bas laten horen. Helaas heeft vocalist Hans Baaij geen goede stem en hij zingt ook niet goed. Dan kom je helaas niet zo erg ver achter een microfoon. Dit maakt het erg triest omdat er zoveel goede muziek op deze zelf gefinancierde plaat staat. Het is vaak het geval zoals ook bij Zweedse prog bands, maar daar werkt het nog redelijk. Bij Balloon wordt het een irriterende kwelling. Als ze een nieuwe en betere vocalist aantrekken, dan geloof ik dat Balloon een bijzondere en spannnende progrock-band kan worden, omdat de mooie melodieën en progressieve maatindeling beter verdienen dan dit.

Let's say that everybody is entitled to have an opinion......... Click here to read this review on www.metal-norge.com.

Barikada (Serbia)
Iz Holandije dolazi sastav Balloon, koji predstavlja novo obecavajuce ime na trzistu progressive muzike. Ali kako stvari stoje, ne izgleda da ce trajati kratko. Sastav deluje u postavi kvarteta, a nedavno je u vlastitoj reziji objavio album, "Motivation", koji je skrenuo paznju kriticke javnosti okrenutu pomenutoj zanrovskoj sferi.
"Motivation" je predstavljen sa sedam numera koje Holandjane otkrivaju kao talentovane autore i ubedljive interpretatore sopstvenih postavljenih ideja. Ponudili su izuzetno svez i moderan sound, a njihov pristup cini se da nenametljivo dodiruje kako 70-te, 80-te i 90-te godine, tako i sadasnji trenutak. Njihove teme imaju izrazenu specificnu atmosferu, a mudra aranzmanska resenje potvrdjuju da su clanovi postave od samog pocetka jako dobro znali sta zele.
Iako svoju muziku sami opisuju kao presek izmedju Pink Floyd i Ramstain pristupa, najvise dodirnih tacaka mozemo naci sa zavestanjem Dream Theatrea. No, Balloon su pre svega originalan akt i kompletan materijal obiluje brojnim sitnim detaljima koji uticu da paznja slusaoca bude konstantna. Motorika i dinamicnost samih pesama predstavljaju jak adut benda, sto nije cest slucaj kod novijih progressive aktova. "Motivation" je izuzetno ubedljiv debi koji otkriva evidentne potencijale grupe.

Click here to read this review on Barikada.com.

Progwereld
2007 zou alsnog wel eens een mooi jaar voor de Nederlandse prog kunnen worden… in het bijzonder voor de Noord-Hollandse prog. Na een sterke nieuwe plaat van Profound, komt er nu vers bloed uit de regio Alkmaar/IJmond in de vorm van Balloon. Laten we eens van dit verse bloed proeven en kijken wat de band ons te bieden heeft.
De muziek van Balloon laat zich lastig in een hokje stoppen en dat is in dit geval positief. Pink Floyd is een alleszins redelijke referentie, maar dan met een wat hoger rock-met-ballen-gehalte. De muziek kent beslist een psychedelische inslag, maar dat staat gitaargeoriënteerdheid niet in de weg. De bekende progelementen, zoals daar zijn solopartijen voor de diverse instrumenten, tempowisselingen, niet-standaard ritmen, zijn allemaal aanwezig, maar beter dan dat, ze zijn ook allemaal functioneel aanwezig.
Dit wordt meteen duidelijk in het openingsnummer All Yours: in de basis een eenvoudig goed liedje, maar met een fantastisch meerledig instrumentaal tussenstuk waarin de heren allemaal hun kunnen tonen. Foe? biedt de ruimte voor langere psychedelische variaties. Het drumwerk van Michiel van Horssen is gevarieerd en inspirerend, al gaat er soms een slag de mist in. Waarschijnlijk een (financiële) productiekwestie. De kortere nummers zijn wat poppier (lees: blijven wat meer tot alleen een liedje beperkt). Dissolve Unseen vind ik van de twee nummers die rond de vijf minuten klokken het sterkst: wat haalt die Jos Commandeur een hoop uit zijn snaren!
Eclecticisme is het viertal ook op de rest van de plaat niet vreemd. Luister maar eens naar de mediterrane gitaarklanken die het eerste deel van Beat Me Up aankleden, voordat we weer in een psychedelische jam vervallen. Dergelijke uitweidingen vormen toch (nipt) de grootste gemene deler van de plaat. Voor de rest doet de overal-en-nergensbenadering me wel wat denken aan het Amerikaanse ‘aparte gezelschap’ Phideaux.
“Motivation” eindigt met een heuse epic. Liefst zeventien en een halve minuut duurt It’s Still Today. Dat de gevoelslengte hiervan een stuk korter is, mag eigenlijk niet meer verbazen na de eerste zes nummers: hoewel bij zo’n hoog jamgehalte de generiekheid voortdurend op de loer ligt, slaagt de band er in elk nummer ook echt uniek te maken. De jams werken daarbij steeds voldoende naar een hoogtepunt toe om lengte irrelevant te maken. Individuele momenten roepen hier en daar een bekend gevoel op, maar het totaalplaatje is nieuw.
Het is nog steeds vandaag, maar wel zijn we ongemerkt een uur verder gekomen. Deze mix van goede liedjes én spannend uitgesponnen instrumentenwerk heeft een frisheid die ik voor mijn gevoel in jaren niet gehoord heb. Balloon kan nog een grote band worden.

Click here to read this review on Progwereld.

Rate your music.com
Cet album fait la part belle aux espaces mélodiques sans parole. A la fois se męlent des ambiances planantes, une pointe d'avant-garde (avant-prog) et du prog-métal. Le space-rock est également un style abordé sur ce 1er album assez prometteusr de ce tout jeune groupe hollandais de 2007.

Click here to read this review on rateyourmusic.com.

File under
Wanneer in shuffle-modus "All Yours" voorbij komt, zit ik met groeiende verbazing te luisteren. Een tikkie Rush, wat Queens Of The Stone Age, een flinke lik prog en de jamstructuur van de jaren-zeventigrock. Raar, maar wel lekker. Nou ja, raar, eerder verfrissend eigenwijs. En hoewel niet alle songs op het debuut hetzelfde niveau halen als "All Yours", is verfrissend eigenwijs een vlag die de lading dekt. Balloon is een formatie uit de regio Alkmaar, die van mening is dat songs niet per definitie beter worden van een lengte van drie of vier minuten. Wat heet, slechts twee van de zeven songs zijn korter dan zeven (!) minuten. Zelf noemen ze Pink Floyd en Rammstein als referenties. De eerste is overduidelijk aanwezig in het afsluitende, ruim zeventien minuten durende "It's Still Today". De tweede zie ik minder, al zou het me niet verbazen wanneer Rammstein en de heren van Balloon dezelfde inspiratiebronnen hebben. Vaker hoor ik - zoals in het refrein van "Dissolve Unseen" - desert-rock-invloeden voorbij komen, met vette grooves die even veel belangrijker zijn dan welke decoratie dan ook. Het belangrijkste is echter dat Balloon zich er niet voor schaamt om allerlei stijlen in een kookpot te gooien, eens flink te roeren en dat als een buitengewoon smakelijke, dampende stamppot te serveren, die soms verdomd veel weg heeft van haute cuisine. Jummie!

www.fileunder.nl is well known for its reviews on new cd's. Click here to read this review on their website.

Aardschok
Het Noord Hollandse Balloon levert met het debuutalbum “Motivation” een onwaarschijnlijk goed product af. Het feit dat deze bespreking in de rubriek ‘demo reviews’ staat is eigenlijk een belediging voor deze CD, want we hebben het hier over een zeer volwassen en professionele productie, gemaakt door uitstekende muzikanten. Dat daar meer mensen van overtuigd zijn bewijst het feit dat het nummer “All yours” in Augustus 2006 Track of the Week was op de Amerikaanse site Garageband.com, en met een 3e plaats van het nummer “Nowhere” in de FRET Lowlands Top 25 heeft de band over waardering niet te klagen. Muzikaal begeeft Balloon zich naar eigen zeggen in het spectrum tussen Rammstein en Pink Floyd. Op papier zegt dit niet zoveel, maar luister zelf en dan krijgen deze woorden meer betekenis. ”Motivation” steekt met groot gemak met kop en schouders uit boven de CD’s die doorgaans in deze rubriek worden besproken, en de band verdient hiermee wat mij betreft de promotie naar de ‘papieren’ Aardschok . De CD is in alle opzichten bijzonder professioneel, de productie is erg goed, en de sound is zeer sfeervol en uitgebalanceerd,de arrangementen zijn gevarieerd en we hebben te maken met uitstekende muzikanten. Gitarist Jos Commandeur demonstreert een aantal bijzondere solo’s (de nummers “Foe ?” en “Beat me up” ) en ook het groovy drumwerk van Michiel van Horssen is van grote klasse. Ik hoor met name Dream Theater, Riverside, Yes en Rush doorklinken in de muziek, nooit op een hele prominente manier, maar zo subtiel, dat deze mix van stijlen tot een geheel eigen Balloon stijl leidt. De band is dus niet in een hokje te stoppen. Beste nummers zijn wat mij betreft “All yours”, “Dissolve unseen” en “It’s still today”. De band heeft er slim aan gedaan om te kiezen voor kwaliteit in plaats voor kwantiteit qua aantal nummers, al heeft dit toch nog geleid tot bijna een uur muziek. En daarmee komen we bij de enige kanttekening die ik bij ‘Motivation’ wil plaatsen. Enkele composities zijn te lang uitgesponnen en kunnen daardoor niet de volle duur de aandacht vasthouden. Neem bijvoorbeeld “It’s still today”. Het schrijven van een nummer van 17 minuten is voor weinigen weggelegd want we heten natuurlijk niet allemaal Dream Theater. De luisteraar die de volledige 17 minuten weet uit te zitten, wordt echter wel beloond met het hoogtepunt van de CD, namelijk het op de leest van datzelfde Dream Theater geschoeide outro van “It’s still today”. Kippenvel gegarandeerd, een hemels einde van een zeer goede CD! Ik ben heel benieuwd naar de plannen van de band,want dit smaakt overduidelijk naar veel meer.

Click here for this review on the Aardschok website.

Oor (Ondergrond)
Ze bestaan nog. Nederlandse bands die zich bezig houden met progrock, de ervoor benodigde technische capaciteiten bezitten en er niet voor terugdeinzen een nummer van vijftien minuten op te nemen. Zo’n band is het uit de omgeving van Alkmaar afkomstige Balloon. Vier man, die met Motivation een professioneel product hebben afgeleverd en daarmee hun steentje bijdragen aan de goede naam die Nederlandse progrock in het buitenland heeft. Zeven composities met kop en staart, meestal gedragen door de inventieve gitaarpatronen van Jos Commandeur. All Yours en Everything zijn ideale visitekaartjes: geholpen door een perfecte hook grijpen ze je direct bij de keel en laten je niet meer los. Ingewikkeld en toch zeer toegankelijk. Zoals vaak bij progrock dienen de vocalen ter ondersteuning van het instrumentale vuurwerk, maar gezegd moet worden dat de stem van toetsenist Hans Baaij perfect past bij de Balloon-sound. Niets dan lof ook voor de interactie tussen de synths van Baaij en de gitaar van Commandeur, die op Dissolve Unseen zichzelf overtreft. In het uitgesponnen It’s Still Today leunt Balloon teveel op zijn grote voorbeeld Pink Floyd. Toch razend knap qua opbouw en met dezelfde rust en uitstraling als de Floyd. Een meer dan geslaagd debuut.

Click here to read this review on the Oor website.

Metalkiller Metal & Prog
En voilŕ une belle surprise que ce BALLOON !!! Ce groupe de prog hollandais, nous propose un rock progressif moderne et enjoué, juste se qu'il faut... mais avec un esprit floydien que l'on ne récent immédiatement, un peu comme Riverside ... BALLOON sait se faire délicat, sensible epic et profondément émouvant afin nous fait voyager dans nos ręves... les chansons sont vraiment bien construites et n'ennuient jamais l'auditeur .. Techniquement c'est excellent, d'ailleur sur la chanson Beat me up, ils n'hesitent pas ŕ nous faire un plan fusion/jazz-rock ŕ la UZEB ... Le chant et propre et délicat. Que dire de plus sur ce jeune groupe qui ne devrait pas tarder ŕ faire parler de lui ? Et bien qu'il suffit d'écouter ce trčs bel album sans avoir besoin de "motivation" supplémentaire .... seule la musique peut vous convaincre ....

Click here to read this review on the Metal Killer website.

Rockminded
De vierkoppige Nederlandse formatie Balloon opent hun cd met het stevige gitaarnummer All Yours. Hierin merk je al wel dat de muzikale roots van de leden erg verschillend moeten zijn omdat er in dit nummer al redelijk geëxperimenteerd word. Daar is track 2 helemaal een goed bewijs van door het gebruik van de verschillende melodie lijnen en haast Motorpsycho achtige gelijkenissen in het nummer. De band eindigt met een 17:30 min lang durend nummer, It's Still Today. Deze begint als een rustig gitaarnummer, met op de achtergrond de geluiden van een orgel. Als eenmaal de drums erin komen en een gitaarsolo gaat overheersen blijkt dat deze band goed weet hoe nummers in elkaar horen te zitten en hoe ze de luisteraar mee moeten nemen op een muzikale ballonvaart. Minpunt is wel dat het nummer langzaam op de achtergrond wegebt terwijl een betere afsluiting had gemogen. Motivation is een mooie plaat om weg te luisteren bij het zakken van de zon.

Click here to read this review on the Rockminded website.

Afterglow
Er zijn opmerkelijk genoeg nog steeds hele volksstammen die menen dat de progressieve- en symfonische rock na de jaren zeventig een zachte, en in de ogen van sommigen een terechte, dood zijn gestorven. Geringe media-aandacht en Freudiaans wegkijken zijn daar denk ik de oorzaken van. Echter, niets is minder waar. Deze beide muziekstromingen hebben weliswaar een depressie gekend, welke stroming niet, maar zijn al weer jaren op de weg terug met niet te tellen ‘world wide releases’ en vele nieuwe bands. Toenemende aandacht van bladen als OOR die de prog en symfo reeds lang hadden verbannen, is daarvan het effect. Het lijkt dan ook logisch dat er ook in Nederland steeds weer nieuwe progbands opstaan. Dit keer de IJmondse band Balloon die, in eigen beheer, het album ‘Motivation’ heeft uitgebracht. Balloon maakt, zoals zij zelf schrijven, “psychedelische, epische en dynamische songs” waarmee men de verbindende schakel wil aanbrengen, zegt men met enig understatement, tussen “Pink Floyd en Rammstein”. Hoewel de Floydinvloeden in mijn oren niet overdadig zijn, kun je wel stellen dat dit soort muziek waarschijnlijk niet gemaakt had kunnen worden zonder het voorbereidende werk van Floyd. Hetgeen bijvoorbeeld ook geldt voor Porcupine Tree en van die band hoor ik op ‘Motivation’ de meeste echo’s. Het album opent stuwend, stevig en sterk met ‘All Yours’ waarbij de dreigende keys van Hans Baaij direct opvallen en de aanstekelijke uitroep ‘All Yours’ uitnodigt tot meeschreeuwen. Hitpotentie wellicht niet maar een ‘livecracker’ zeker. Opvolger ‘Foe?’, die negen minuten klokt, vind ik één van de sterkste albumtracks waarin de band psychedelische en spacey passages goed afwisselt met hardere elementen en de gitaar en de ritmesectie domineren. Ik associeer hier behoorlijk met Porcupine Tree en de geluiden die Baaij uit zijn keys haalt zouden door Richard Barbieri zeer worden gewaardeerd. Een klein kritiekpunt vormt de gitaarsolo van Jos Commandeur. Een spannende solo van een uitstekend gitarist maar het gitaargeluid lijkt enigszins los te staan van de ondersteuning, alsof de band een kamer verderop stond te spelen. Na het relatief simpele maar mooie en rustige ‘Nowhere’ volgt ‘Dissolve Unseen’ dat meer rock bevat dan prog. Het spreekt mij minder aan omdat er weinig spanning en verrassing in zit. ‘Beat Me Up’ gaat vanuit progoptiek weer de goede kant op door zijn doordachte opbouw en variatie, al is de zang van Baaij soms wel erg breekbaar en dun. ‘Everything’ is zonder meer een lekker nummer waarin Balloon wederom laat horen te grossieren in onverwachte overgangen. Het album sluit af met het zeventien minuten durende ‘It’s Still Today’ waar de akoestische gitaar de basis legt en dat, hoewel de tracklist dat niet aangeeft, in mijn oren bestaat uit diverse delen. Een dagdromerig en landerig begin ŕ la Steve Wilson’s sideproject No-Man, goed voor de zomermaanden, evolueert via min of meer a capella samenzang naar een progmetal riff waaroverheen lustig op de keys geëxperimenteerd wordt. Via het gezongen thema en ambient intermezzi komt de band uit bij een naar een climax toewerkend laatste deel met roffelende drums van Van Horssen en opzwepend gitaarspel van Commandeur. Hoewel ik soms mijn concentratie dreig te verliezen, vormt de track een waardig en kwalitatief hoogwaardig einde. ‘Motivation’ is een uitstekend debuutalbum geworden. Wat mij betreft laat de band de rockachtige uitstapjes zoals in ‘Dissolve Unseen’ in de toekomst achterwege en concentreert zij zich op een verdere ontwikkeling van wat er in tracks als ‘All Yours’, ‘Foe?’ en ‘It’s Still Today’ aan progressiviteit wordt geboden. Balloon vormt echter nu al een aanwinst voor de vaderlandse progscene met haar compositorische potentie en muzikaal-technische kwaliteiten.

Click here to read this review on the Afterglow Proglog website.

Dutch Progrock Pages
Motivation is the debut album by a Dutch band, and it shows a lot of promise. I know, I know – saying that a first album “shows a lot of promise” is usually tantamount to damning with the faintest of praise. But let’s recover the full meaning of that phrase in this case. Motivation is the record (in both senses) of a band with a lot of good ideas; it may just be that the band needs more time and experience to embody those ideas in a completely satisfying way. I suppose, if I were to begin with my main adverse criticism of this album, I’d say that the band too often sounds tentative. From the correct but sometimes too-mechanical playing in what should be passionate loud passages to the polite, shallow production (for which I won’t fault the album, which is after all an independent release, too much), the album just never really gels. I keep wishing I could tell the guys just to loosen up a bit – a difficult thing to do, I realize, in the studio, especially one’s first time in the studio. But the tentativeness does lead to a real sterility in the songs, and, since some of those songs aren’t terribly strong or coherent to begin with, there’s a sense of emptiness to the album as a whole. However, I wasn’t just being nice when I said that the band shows promise. There are some ambitious pieces here. Let me use the fifth track, Beat Me Up, as a microcosm of the virtues and faults of the album as a whole. Beat Me Up is a sort of mid-tempo rock number with a nice vocal melody and some interesting instrumental ideas in its first five or so minutes. But then – unfortunately, to my mind – the track becomes, for almost another five minutes, an extended guitar workout that finally ends, or rather trails away, into a nearly jazzy denouement. The problem is that, while guitarist Jos Commandeur is certainly skilful, the long solo is just not that interesting; and the two halves of the song really don’t work together all that well. The same can be said for several of the other longer songs on the album (and with two exceptions – both of them five minutes long! – the songs on this album are somewhere between quite long and very long indeed): the parts do not add up to a satisfying whole. I ought to give readers an idea of just what Balloon sounds like. I’ll say, in the band’s favour, that I’ve been unable to find a suitable comparison: I’ve never heard a band that sounds significantly like Balloon. (Their promo letter’s claim that their “music creates a link between Pink Floyd and Rammstein” is pure fantasy, insofar as my ears are still functioning properly!) As a start, I could say that the band plays heavily jazz-tinged, keyboard-reliant progressive rock with some not entirely successful stabs at heavy rock, even metal. Those stabs don’t succeed because of the tentativeness and sterility I mentioned earlier. Even what should be the emphatically heavy bits in, for example, opening track All Yours (which is one of the album’s best songs) are just too thin, too polite. It’s not just the fault of the guitar sound, either; the drums, competently played by Michiel van Horssen, have neither the sound nor the emphasis to drive the songs home the way they really need to be driven to sustain interest. I’d have to say that the voice and keyboards, both provided by Hans Baaij, come across best on this album. Baaij’s voice, though not particularly powerful (and I suspect that better production would help there, too), is pleasant and versatile, and his outer-space-bound synthesizers whirl all around in all these songs, giving texture to the pieces and adding melody, too. But what the songs (as opposed to the performances) lack, real cohesion from beginning to end, can’t be disguised even by those cool keyboards. Probably the entire album’s best moment – and the moment lasts twenty seconds! – is an insane high-speed thrash-prog breakdown starting at 8:12 in the album’s final track, It’s Still Today. Like Beat Me Up and most of the other songs, this one is too long and meandering, the band mistaking the cobbling of a lot of parts together for the creation of an “epic” song; but, in that twenty-second segment, which is surrounded by more than seventeen minutes of rather aimless and much slower balladry and keyboard noodling, I think there’s a glimmer of the energy that’s absent from most of the rest of the album. I’d never suggest that the band should throw away its other ambitions and write all its future songs at triple speed; but that little interlude does demonstrate the kind of power and enthusiasm that was badly needed elsewhere. So yes: there’s a lot of promise here, but I can’t say that this is a successful album on its own terms. The good ideas need paring down and shaping into cogent individual songs, and the band, I believe, needs to try to capture on record more of the enthusiasm, more of the sense of fun that creating good music always should embody.

Click here to read this review on the DPRP website.